De Sprinter debuteerde in 1995 en verving de Mercedes TN (T1) serie. Het nieuwe model kreeg een reeks toonaangevende veiligheidsvoorzieningen, waaronder ABS en later het ESP-stabilisatiesysteem. De bestelwagen had ook een aerodynamischer ontwerp, een lager brandstofverbruik en een reeks krachtige maar zuinige benzine- en dieselmotoren.
Tegen de tijd dat de tweede generatie in 2006 werd gelanceerd, was de Sprinter een favoriet geworden in een breed scala aan toepassingen, van koeriersdiensten tot kleine bedrijven en campers. Het nieuwe model bood nog meer verbeteringen: een groter laadvermogen, een ruimer interieur en een uitgebreidere keuze aan carrosserieën, waaronder cabinechassis en minibussen. Mercedes-Benz breidde ook zijn marktaanwezigheid uit door de Sprinter onder verschillende merken op de markt te brengen, waaronder Dodge en Freightliner in Noord-Amerika.
De derde generatie, die in 2018 werd geïntroduceerd, tilde de Sprinter naar een hoger niveau. Het model kreeg het MBUX-multimediasysteem, telematicadiensten en geavanceerde rijhulpsystemen, waardoor het een mobiel kantoor werd. De reeks wijzigingen is nog steeds indrukwekkend: meer dan duizend varianten op basis van verschillende carrosserieën, chassistypen, aandrijvingen, tonnage en uitrusting. In de huidige versie zijn zowel voorwielaandrijving als twee transmissies beschikbaar, waaronder een negentrapsautomaat met koppelomvormer.
Naast de fabriek in Charleston (VS) vindt de productie van de Sprinter en de elektrische versie van de eSprinter plaats in Düsseldorf en Ludwigsfeld (Duitsland).
Bron: Mercedes-Benz
